Schrijver: Tormod Skagestad
Vertaling: Jan Ceuleers
Regie: Herman Niels
Aantal delen: 1
Totale duur: 46 minuten
Omroep: BRT (10-11-1973)
Genre: Ouderen
Resumé:
In dit hoorspel wordt het beeld geschetst van twee oude mensjes, die door de bouw van een autoweg uit hun woning worden gedreven en een onderkomen vinden in een klein bouwvallig huisje, dat eenzaam te midden van het bos staat.
Ze hebben niet veel meer van het leven te verwachten, die twee. De kinderen zijn groot geworden en uitgezwermd. Ze zijn alleen nog op elkaar aangewezen, ook al hebben ze mekaar niets meer te vertellen. “Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat vertellen ze elkaar altijd maar hetzelfde, zegt de man, en zo komt het op de duur tot gekibbel om futiliteiten.” En nu komt daar de doodse eenzaamheid, ver van de bewoonde wereld, nog bij.
Voor de vrouw echter zijn aan dit huis halfvergane jeugdherinneringen verbonden. Hier heeft ze haar eerste liefde beleefd. Aan de heropflakkering van de herinnering gaat dan ook het laatste sprankje warmte in haar uitgeleefde lichaam verloren. De kou neemt voorgoed bezit van haar, al slaat haar man ook de laatste stoel tot brandhout om de kou uit het huis en haar te verdrijven.
De kleine verdwaalde vogel, die tegen het raam aangevlogen is, zodat Eline even in de waan verkeerde dat haar jonge minnaar tegen het raam was komen tikken om haar mee te lokken naar het bos, ligt met gekwetste vleugels in haar hand. Voor hem breekt nog wel eens een lente aan.
Bron: Hoorspelen.eu
