Schrijver: Finn Havrevold
Vertaling: Amy van Marken
Regie: Harry de Garde
Aantal delen: 1
Totale duur: 54 minuten
Omroep: NOS (17-01-1973)
Genre: Generatieconflict
Resumé:
De “minderjarigen” in dit hoorspel van de Noorse schrijver Finn Havrevold spreken met de stemmen van volwassenen en dat is bepaald niet als een grapje bedoeld. Hun spelletjes in het park ademen ook de sombere sfeer van de volwassen wereld. Ze spelen oorlogje tussen de struiken en creëren een lustmoordenaar. “Dat is iemand die het lekker vindt om te doden. En daarvoor moet het oorlog zijn. Want anders is het niet fijn”.
Op een bank in het park praten twee oude mensen, Markus en Mimi over de maatschappij waarin zij leven. Markus toont zich opstandig. Hij ziet in de maatschappij weinig meer dan leugen, huichelarij en geweld en hij verwijt Mimi, dat zij de opvatting uitspreekt die de maatschappij haar in de mond legt.
En hij filosofeert over de figuur van Che Guevara: “Miljoenen mensen die hun leven lang in duisternis ronddwalen. Ze willen hopen op iets, maar hun hoop is niets dan een vuurvliegje dat licht geeft en dooft en verdwijnt. Ze willen denken, maar angst en onzekerheid wist hun gedachten uit. De mensen willen iets anders dan wat ze doen. De mensen willen iets anders dan wat ze zijn.
Maar de dagen komen en gaan, en de weken en de jaren en ze voeren hun gedachten ver weg, en ze nemen de hoop en de wil mee… tot plotseling hun ogen opengaan. Ze zien een hand, hoog opgeheven in het licht. Een hand die zich balt tot een vuist, in het licht. Hij is sterk. Hij alleen. Het is de vuist van het verzet. De hoop en en het geloof en de wil van miljoenen is gebundeld in die ene hand die zich balt tot een vuist. Zo zie ik hem voor me als ik ’s nacht wakker lig… Che Guevara…”
Dan is er ineens weer de realiteit. Politie-wagens zijn naar het plein bij het park gedirigeerd om protesterende studenten in toom te houden. Twee studenten vluchten voor de charges het park in. Zij raken in gesprek met Mimi – Markus is in slaap gevallen – en eisen daarna de bank op, die zij met straatstenen willen gebruiken om barricades op te werpen tegen het politie-geweld. Zij raken in conflict met een parkwachter en laten de bank tenslotte waar hij was.
Intussen hebben de “kinderen” eveneens besloten, dat de bank in bezit moet worden genomen. Ze wapenen zich met stenen voor het geval die “oude tutten” niet bereid zouden zijn de bank vrijwillig af te staan. Markus en Mini weigeren inderdaad en dat leidt tot een fel handgemeen. De twee oude mensen komen niet ongeschonden uit de strijd, maar het ergste moet nog komen…
Bron: Hoorspelen.eu
